Η Ενορία μας έχει τήν ξεχωριστή ευλογία και τιμή να είναι αφιερωμένη στον Τριαδικό Θεό, σ’ Αυτόν τόν Οποίο «πρέπει πάσα δόξα τιμή καί προσκύνησις». Πανηγυρίζει δέ τήν Δευτέρα τοῦ῾Αγίου Πνεύματος σέ ἔνδειξη τιμῆς πρός τόν Παράκλητο, ὁ Ὁποῖος κατέβηκε στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, φώτισε τούς ἁγίους Ἀποστόλους,ἵδρυσε τήν῾Αγία μας Ἐκκλησία καί ἐπεδήμησε σ’ Αὐτή μέχρι τή συντέλεια τοῦ κόσμου, γιά τόν ἁγιασμό καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου.
῞Ομως, σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, ὁ Τριαδικός Θεός μας ἀποτελεῖ ὡς πρός τή φύση Του ἄρρηκτη ἑνότητα καί γι’ αὐτό μαζί μέ τό ῞Αγιο Πνεῦμα, τιμᾶμε καί προσκυνοῦμε τήν ἁγία αὐτή ἡμέρα τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, δηλαδή ὁλόκληρη τήν῾Αγία Τριάδα.
῾Η ἑορτή τοῦ῾Αγίου Πνεύματος εἶναι στενά συνδεδεμένη μέ τήν μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Γι’ αὐτό καλό εἶναι νά ἀναφερθοῦμε στό γεγονός καί τό νόημα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς, ὅπως τό διασώζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς στό 2ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων.
Διαβάζουμε στό ἱερό κείμενο· «Καί ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τήν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό. Καί ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καί ἐπλήρωσεν ὅλον τόν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καί ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεί πυρός, ἐκάθισὲ τε ἐφ’ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, κα ίἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος῾Αγίου, καί ἤρξαν-το λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθώς τό Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.῏Ησαν δέἐν Ἱερουσαλήμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπό παντός ἔθνους τῶν ὑπό τόν οὐρανόν· γενομένης δέ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τό πλῆθος καί συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. Ἐξίσταντο δέ πάντες καί ἐθαύμαζον λέγοντες πρός ἀλλήλους· οὐκ ἰδούπάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; Καί πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καί Μῆδοι καί Ἐλαμῖται, καί οἱ κατοικοῦντες τήν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καί Καππαδοκίαν, Πόντον καί τήν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καί Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καί τά μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατά Κυρήνην, καί οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖ οίτε καί προσήλυτοι, Κρῆτες καί῎Αραβες,ἀκούομεν λαλούν-των αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; Ἐξίσταν-το δέ πάντες καί διηπόρουν,ἄλλος πρός ἄλλον λέγοντες· τί ἄν θέλοι τοῦτο εἶναι;῞Ετεροι δέ χλευάζοντες ἔλεγον ὅτι γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσί» (Πράξ.2·1-13).
Λίγο πρίν τό σωτήριο Πάθος Του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὑποσχέθηκε στούς μαθητές Του πώς ὅταν Αὐτός ἀπέρχονταν ἀπό τόν κόσμο θά ἔστελνε τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας γιά νά συνεχίσει τό ἀπολυτρωτικό ἔργο ἐπί τῆς γῆς(Ἰωάν.15·26).
῎Ετσι καί ἔγινε. Πενήντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔγινε τό μεγάλο θαῦμα. Τή στιγμή πού οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἦταν συν-αγμένοι στόὑ περῶο τῆς Ἱερουσαλήμ ἀκούστηκε ξαφνικά μιά δυνατή βοή, σάν δυνατός ἄνεμος, ἡ ὁποία κατέβαινε ἀπό τόν οὐρανό. Μέσα στό ὑπερῶο ἐμφανίστηκαν σάν γλῶσσες φωτιᾶς, οἱ ὁποῖες κάθισαν στό κεφάλι τοῦ καθενός. Τότε ἔγινε τό ἀπροσδόκητο. Οἱ μαθητές πληρώθηκαν ἀπό Πνεῦμα῞Αγιο καί ἄρχισαν νά μιλοῦν ξένες γλῶσσες, καθώς τό῞Αγιο Πνεῦμα ἔδινε δύναμη λόγου στόν καθένα.
῞Ομως ἡ δυνατή βοή ἀκούστηκε σέ ὅλη τήν πόλη. Οἱ κάτοικοι σαστισμένοι ἀπό τό παράξενο γεγονός συγκεντρώθηκαν κάτω ἀπό τό ὑπερῶο. Μεταξύ αὐτῶν ὑπῆρχαν καί κάποιοι εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν σέ ἄλλες χῶρες καί εἶχαν ἔλθει νά προσκυνήσουν στήνἹερουσαλήμ ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἰουδαϊκῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς. Αὐτοί μέ ἔκπληξη ἄκουαν ὁ καθένας τά λόγια τῶν Ἀποστόλων στή δική του γλῶσσα. Ἀναρωτιόνταν πῶς εἶναι δυνατόν νά συμβαίνει αὐτό. Κάποιοι θαύμαζαν,ἄλλοι τούς εἰρωνεύονταν, λέγοντας πώς οἱ ὁμιλοῦντες εἶναι μεθυσμένοι!
Τότε ὁἀπόστολος Πέτρος, μαζί μέ τούς ὑπόλοιπους ἕντεκα μαθητές, ὕψωσε τή φωνή του λέγοντας πώς δέν εἶναι μέθη τό παράδοξο καί θαυμαστό αὐτό φαινόμενο, ἀλλά σήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ προφητεία τοῦ Ἰωήλ, ἡ ὁποία ἔλεγε «ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκ χεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα, καί προφητεύσουσιν οἱ υἱοί καί αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καί οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται, καί οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐν ύπνια ἐνυπνιασθήσον-ται· καίγε ἐπί τούς δούλους μου καί ἐπί τάς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου, καί προφητεύσουσι, καί δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καί σημεῖα ἐπί τῆς γῆς κάτω, αἷμα καί πῦρ καί ἀτμίδα καπνοῦ·ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καί ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρίν ἤ ἐλθεῖν τήν ἡμέραν Κυρίου τήν μεγάλην καί ἐπιφανῆ. Καί ἔσται πᾶς ὅς ἄν ἐπικαλέσηται τό ὄνομα Κυρίου σωθήσεται» (Πράξ. 2·17-21). Κήρυξε καί γνωστοποίησε πώς ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ὁποῖος ἄδικα θανατώθηκε καί ὁ Θεός ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς, εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου. Πολλοί ἀπό τούς ἀκροατές πείσθηκαν ἀπό τόν ἐμπνευσμένο λόγο τοῦ Πέτρου καί ρώτησαν πῶς μποροῦν νά σωθοῦν.Ὁ Πέτρος τούς ἀπάντησε· «Μετανοήσατε, καί βαπτισθείτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπί τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν (Πράξ.2·38).
Τότε μᾶς λέγει ὁ ἱερός συγγραφέας τοῦ Βιβλίου τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ἐκεῖνοι «ἀσμένωςἀποδεξάμενοι τόν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καί προσετέθηκαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαίὡσεί τρισχίλιαι»!(Πράξ.2·41).
῾Η῾Αγία ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς θεωρεῖται ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἡ ἐνέργεια καί ἡ δύναμη τοῦ῾ Αγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐκφράστηκε στόν πύρινο λόγο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ἔκαμε τρεῖς χιλιάδες ἀνθρώπους νά συγκροτήσουν τήν πρώτη κοινότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τήν ἡμέρα ἐκείνη γεννήθηκε ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἱερουσαλήμ καί μαζί της ἡ ἱστορική Ἐκκλησία.Αὐτήτ ήν ἁγία ἡ μέρα ἔχει ὡς ἀφετηρία ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὁποία πορεύεται στούς αἰῶνες,σώζοντας τούς πιστούς καί μεταμορφώνοντας τόν κόσμο.
Ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, παραμένει ἔκτοτε στήν Ἐκκλησία, συνεχίζοντας τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός συγκροτεῖ καί διατηρεῖ τό θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (Ἰωάν. 16·13), μοιράζει χαρίσματα, παρηγορεῖ, καί πάνω ἀπ’ὅλα ἁγιάζει τούς πιστούς διά τῶν ἱερῶν καί θείων Μυστηρίων, τῶν ὁποίων Αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός τελετουργός.
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ