Ένα βήμα πριν τα Χριστούγεννα…
Τι βλέπω;
Μεγάλα και πολυδάπανα δώρα, ταξίδια.
Πολύχρωμα λαμπάκια και βεγγαλικά.
Καλεσμένοι, πάρτυ, γεμάτα και πλούσια τραπέζια.
Αλκοόλ, τζόγος και κάθε λογής διασκέδαση.
Στο βάθος όμως μια Απέραντη και Αδυσώπητη ΜΟΝΑΞΙΑ!
Σαν κοινωνία, έχουμε πιστέψει ότι τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι τέλεια και μαγικά, με αφθονία φαγητού και δώρων.
Έχουμε πιστέψει ότι τα Χριστούγεννα συνοδεύονται από υψηλές προσδοκίες για την τέλεια, ευτυχισμένη οικογένεια.
Είναι καιρός να αλλάξω το πως βλέπω τα Χριστούγεννα.
Φέτος, θέλω να γεμίσω την καρδιά μου από την Φάτνη της Βηθλεέμ!
Φέτος, θέλω με την παρουσία Εκείνου (Χριστού) που θα γεννηθεί για μένα να νιώσω πως υπάρχει Ελπίδα!
Φέτος, θέλω να κατανοήσω γιατί γεννήθηκε ο Χριστός.
Ο Χριστός γεννιέται για να του δώσουμε τις αμαρτίες μας!
Μας λέει: «Δος μου τις αμαρτίες σου!»
Τις αμαρτίες σου! Αυτές θέλω να μου τις δώσεις!
Να τις πάρω εγώ.
Να φύγουν από εσένα.
Να σου τις συγχωρήσω.
Και να μείνεις εσύ καθαρός, με την χάρη μου και με την αγάπη που έχεις για μένα.
Γι’ αυτό ήλθε ο Χριστός στον κόσμο.
Μας άπλωσε το χέρι,
για να απλώσουμε και εμείς το δικό μας,
και να Του βάλουμε στο χέρι τις αμαρτίες μας.
Όχι με το χέρι μας, αλλά ΜΕ την καρδιά μας.
Και ΑΠΟ την καρδιά μας.
Ήλθε λυτρωτής.
Ελευθερωτής από την δουλεία της αμαρτίας.
Ήλθε για να μην μείνουμε έξω από τον Παράδεισο.
Άφησε την τιμή Του,
την υπόληψή Του,
το μεγαλείο Του και ταπεινώθηκε και ήλθε στη γη, για μας.
Για να μας πάρει κοντά Του.
Γιατί ο Θεός μας, είναι αγάπη, καλωσύνη, ευσπλαγχνία.
Δεν θέλει να χαθεί κανένας.
Ας Τον δοξολογήσουμε!
Ας Τον ευχαριστήσουμε!
Ας Τον προσκυνήσουμε!
Ας Τον τιμήσουμε!
Και ας Του πούμε:
Κύριε Ιησού Χριστέ έλα στη ζωή μου και κάνε τα φετινά Χριστούγεννα η ΚΑΡΔΙΑ μου να γίνει η ΦΑΤΝΗ που θα ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ!
Το εύχομαι για όλους μας!
π. Στέφανος Κωστόπουλος