Τα Βιβλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας

—–

Επίκαιροι και Εορταστικοί Λόγοι του Επισκόπου μας

—–

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Μηνύματα Χριστουγένων

Μηνύματα Πρωτοχρονιάς

Μηνύματα Πασχαλινά

Επιστολές για την έναρξη του Σχολικού Έτους

Συγχαρητήριες επιστολές προς επιτυχόντες ΑΕΙ και ΤΕΙ

Επιστολές προς τους Εκπαιδευτικούς

Γενικά Μηνύματα

—–

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Κώδικας Ιεράς Μητροπόλεως

Εγκαίνια Ιερών Ναών

Χειροτονίες

—–

ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ

—–

ΟΜΙΛΙΕΣ

—–

ΑΠΟΨΕΙΣ

—–

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

—–

Νέος κύκλος Εσπερινών κηρύγματων

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου 

Kάθε Κυριακή απόγευμα στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Καισαριανής πραγματοποιούνται εσπερινές ομιλίες από τον Σεβασμιωτάτο  Ποιμενάρχη μας Μητροπολίτη Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ

Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ

Α) Καταγωγή – Σπουδές

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανῆς , Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ (κατά κόσμο Διονύσιος Πουρτσουκλῆς) γεννήθηκε στίς 19 Σεπτεμβρίου τοῦ 1952 στήν Νέα Μανωλάδα τοῦ Νομοῦ Ἠλείας ἀπό πατέρα καταγόμενο ἐκ Πύργου Ἠλείας καί μητέρα ἐκ Κωσταντινουπόλεως. Ἐκεῖ ἔμαθε τά ἐγκύκλια γράμματα. Ἀποφοιτήσας τοῦ ἑξαταξίου Γυμνασίου εἰσήχθη στήν Ἀνωτέρα Ἱερατική Σχολή Ἀθηνῶν (παρά τῇ Ριζαρείῳ) στό Χαλάνδρι Ἀττικῆς,  ὅπου σπούδασε τά ἔτη 1971 -1973. Μετά, κατόπιν ἐξετάσεων, εἰσήχθη στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, στήν ὁποία σπούδασε τήν ἱερά ἐπιστήμη τῆς θεολογίας κατά τά ἔτη 1973-1977. Ἀπεφοίτησε καί ἐγένετο πτυχιοῦχος αὐτῆς.

Β) Κουρά – Χειροτονία

Στίς 19 Μαΐου 1973 ἐκάρη Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Ἄνω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ ἀπό τόν Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Ἠλία μετονομασθείς σέ Δανιήλ, εἰς ἥν καί ἐγκαταβίωσε μονάζων.

Τήν Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 1974 (Μετά τήν Χριστοῦ Γέννηση) χειροτονήθηκε Διάκονος στόν Ἱερό Ναό τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοῦ Φαλήρου ἀπό τόν τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Χριστόδουλο. Ὡς Διάκονος ὑπηρέτησε στόν Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ Βόλου.

 Ἐκ τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου τήν 11η Μαρτίου 1979 (Κυριακή Α΄ Νηστειῶν) χειροτονήθηκε σέ Πρεσβύτερο στόν Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ Βόλου. Τήν ἴδια ἡμέρα χειροθετήθηκε καί Ἀρχιμανδρίτης.

Γ) Διακονία ὡς Πρεσβύτερος

Τήν 15η Ἰανουαρίου 1978, Διάκονος ὤν, διορίσθηκε κατόπιν εἰσηγήσεως τοῦ τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου καί Πράξεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος:

 Κατά τήν ἱεροκηρυκτική διακονία του:

 1)Περιώδευσε λειτουργῶν, κηρύττων καί ἐξομολογῶν στίς Ἐνορίες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

 2)Ὑπηρέτησε τά ἔτη 1976-1986 ὡς Διευθυντής τοῦ Γυμνασιακοῦ Οἰκοτροφείου Ἀρρένων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος.

 3)Διετέλεσε Πρόεδρος τῆς Κεντρικῆς Διοικούσης Ἐπιτροπῆς τῆς Χριστιανικῆς Νεολαίας (Χ.ΝΕ.Δ.) τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος.

Ὡς Πρόεδρος αὐτῆς ἐπιμελήθηκε τῆς διακονίας τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν νέων στήν Ἱερά Μητρόπολη. Διοργάνωσε τίς ἐτήσιες ἑορτές καί τά διετῆ Συνέδρια Χριστιανικῆς Νεολαίας.

 4)Διορίσθηκε ὑπεύθυνος τῆς Εἰδικῶν Ἐνοριακῶν Συνάξεων Μελέτης Ἁγίας Γραφῆς, συντάσσων καί τά σχετικά βοηθήματα γιά τούς ὑπευθύνους.

 5)Διορίσθηκε Ἐντεταλμένος καί Μέλος τῆς Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως τῶν Ἐντεταλμένων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας καί μετέσχε τῶν διοργανωθεισῶν ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Συνδιασκέψεων. 

 6)Ἐξελέγη Πρόεδρος τῆς “Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Βόλου” καί ἀπό τήν θέση αὐτή διηκόνησε στό Ἵδρυμα τοῦ “ Ὀρφανοτροφείου Βόλου ”.

 7)Διορίσθηκε Μέλος τῶν Ἡγουμενοσυμβουλίων τῶν Ἱερῶν Μονῶν Ζωοδόχου Πηγῆς Ἄνω Ξενιᾶςκαί Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Φλαμουρίου – Ἁγίας Τριάδος Σουρβιᾶς.

 8)Διηύθυνε τό Ἀντιαιρετικό Σεμινάριο καί τήν διακονία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως  γιά τήν ὁριοθέτηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τήν ποιμαντική ἀντιμετώπιση τῆς δράσεως τῶν ἐπικινδύνων γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν ὀργανώσεων.

 9)Διεξήγαγε μέ ἐπιτυχία τόν ἀγῶνα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιά τήν προστασία τῶν νέων ἀπό τίς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες καί  τό AIDS μέ ἐκθέσεις, ὁμιλίες, προβολές, διαλέξεις εἰδικῶν ἐπιστημόνων, συνέδρια κ.λπ.

 10)Προεξῆρχε σέ Ἐπιμορφωτικές Συνάξεις τῶν Πρεσβυτέρων γιά λειτουργικά καί τελετουργικά θέματα, ὅπως καί γιά τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

 11)Μετέσχε τακτικῶς σέ τηλεοπτικές καί ραδιοφωνικές ἐκπομπές τῶν τοπικῶν Μέσων Γενικῆς Ἐνημερώσεως καί Ἐπικοινωνίας.

 12) Συνέταξε ἐπί σειρά ἐτῶν τό ἀποστελλόμενο ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη γραπτό κήρυγμα στούς Ἐφημερίους τῶν Ἐνοριῶν τῆς ὑπαίθρου.

 13)Ἦτο συνεργάτης τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως “ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ” μέ τακτικές καί ἔκτακτες ἐκπομπές.

 14)Ἀρθρογραφοῦσε τακτικῶς στήν ἐφημερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως “ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ” καί στόν τοπικό Τύπο γιά διάφορα πνευματικά καί ἐπίκαιρα θέματα.

 15)Συμμετέσχε σέ Συνέδρια καί Ἡμερίδες πού εἶχαν σχέση μέ τήν περιγραφόμενη διακονία του.

 16)Προσεκλήθηκε καί ἔδωσε διαλέξεις στό ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό γιά ἐκκλησιαστικά θέματα.

 17)Ἦτο μέλος τῆς “Ἑνώσεως Χριστιανῶν Ἐπιστημόνων” τοῦ «Γλωσσικοῦ Συνδέσμου Βόλου», τοῦ Συλλόγου τῶν «Τριῶν Ἱεραρχῶν» καί ἄλλων ἑνώσεων τῆς πόλεως τοῦ Βόλου.

 Μετά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου (28 Ἀπριλίου 1998) διορίσθηκε μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Ἁρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί Ἀρχιγραμματέας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (25 Μαΐου 1998).

  Δ) Προαγωγή

Μητροπολίτης Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ ἐξελέγη ἀπό τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν 21ην Ἰανουαρίου 2000.

Ε) Διακονία ὡς Ἐπίσκοπος

Ὡς Μητροπολίτης καί μέλος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:

1)Εἶναι Πρόεδρος τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Παρακολουθήσεως τῶν Εὐρωπαϊκῶν Θεμάτων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

2)Εἶναι Πρόεδρος τῆς Εἱδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

3)Εἶναι ἀναπληρωτής Πρόεδρος τοῦ Διορθοδόξου Κέντρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

4)Εἶναι τακτικό Ἀρχιερατικό Μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί Ἐπιμορφώσεως τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου.

 5)Εἶναι μέλος τῆς Ὁμάδος Ἐργασίας, συγκροτουμένης ἐξ Ἀρχιερέων καί ὑπηρεσιακῶν παραγόντων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων καί Πολιτισμοῦ γιά τήν μελέτη καί τήν ἀναβάθμιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαίδευσης, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

6)Ἔχει ὁρισθεῖ Συνοδικός Σύνδεσμος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μετά τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Χώρας μας.

 7)Εἶναι μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Μελέτης Ἀρχαιολαρείας – Νεοειδωλολατρίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 8)Ἀνέπτυξε εἰσηγήσεις στίς Τακτικές Συνεδριάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 9)Διετέλεσε μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίο τοῦ Κέντρου Ἐλέγχου καί Πρόληψης Νοσημάτων(ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ) τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τοῦ ἔτους 2000 ἕως τό 2015.

 10)Ἀπό τοῦ ἔτους 2015 εἶναι μέλος τοῦ Πολυμελοῦς Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 11)Εἶναι συγγραφέας δεκάδων βιβλίων καί μελετῶν μέ ἀντικείμενο τήν ποιμαντική καί τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας καί πολλῶν εἰδικῶν ἐπιστημονικῶν μελετῶν γιά ἐκκλησιαστικά θέματα, ὅπως καταγράφονται στό εἰδικό φυλλάδιο μέ τίτλο : «ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ»

12)Ὡς Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ ἀνέπτυξε σημαντική δραστηριότητα γιά

α΄ Τήν ἀνανέωση τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως πού ἐφημερεύουν στίς Ἐνορίες μέ νέους μορφωμένους καί ζηλωτές Ἱερεῖς. Ὁ μέσος ὅρος ἠλικίας τῶν ὁποίων εἶναι τά 40 ἔτη.

 β΄ Τήν βελτίωση τῶν Ἐνοριακῶν ὑποδομῶν (Πνευματικά Κέντρα, αἴθουσες, «Σπίτια Γαλήνης Χριστοῦ» «Συσσίτια τῶν Ἐνοριῶν» κ.λπ.) ὥστε νά ἐξυπηρετοῦν τήν ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας.

 γ΄ Τήν ὀργάνωση τῆς Ἐνοριακῆς ζωῆς στούς τρεῖς βασικούς τομεῖς τῆς ζωῆς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων (θεία λατρεία –κήρυγμα-Φιλανθρωπική καί κοινωνική παρουσία καί παρέμβαση).

 δ΄ Τήν ἀνάπτυξη τῶν τομέων ἱεραποστολικῆς – πνευματικῆς δράσεως καί φιλανθρωπικῆς δράσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅπως ἐκτίθενται:

α)Στήν ὑπ’ ἀριθμόν 141 (Φ.1/3/898/10.10.2014) Ἐγκύκλιο

β) Στό ὑπ’ ἀριθμόν ἀριθμόν πρωτοκόλλου  Φ.1/4/1067   /4 Ὀκτωβρίου 2012

 γ) Στό Ἐγκόλπιον Ἡμερολόγιο τοῦ ἔτους 2015 τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πού ἐπισυνάπτονται στό παρόν.

 δ) Στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ στήν διεύθυνση www.imkby.gr

Αγαπητοί Αδελφοί.

Σκοπός των μαθημάτων αυτών είναι η σύντομη θεωρητική και πρακτική μέθοδος της ψαλτικής πάνω στο αναλόγιο. Δηλαδή πως οι μαθητές της σχολής θα μάθουν πρακτικά να στέκονται πάνω στο αναλόγιο και να ψέλνουν.

Θα μπορέσουμε να σας διδάξουμε θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα όχι τόσο για να πάρουμε πτυχία και άλλες περγαμηνές όσο να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την ψαλτική τέχνη και το πώς λειτουργεί το αναλόγιο στις μεγάλες εορτές αλλά και στις Κυριακάτικες Θείες Λειτουργίες.

Τα μαθήματα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή 10:30-11:30π.μ. στο Πνευματικό Κέντρο της Αγίας Τριάδος και καθηγητής είναι ο πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού μας κ. Ιωάννης Φλάκας.

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: (210 76.60.859)

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

«Εγώ πατήρ, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω. Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ. Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σε και αλήτης δια σε, επί σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε, άνω υπέρ σού εντυγχάνω τω Πατρί. Κάτω υπέρ σού πρεσβευτής Παραγέγονα παρά του Πατρός. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος. Τι πλέον θέλεις;»

(Αγ. Ιωάν. Χρυσόστομος)

Μαθήματα: Κάθε Δευτέρα 3:00μ.μ.

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: (210 76.60.859)

Ι. Παρεκκλήσιο Αγίου Λαζάρου

Οδός: Πλατεία Ἁγίου Λαζάρου, T.Κ. 162 31 Βύρωνας.

ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ:

Τα γεγονότα της διπλής γιορτής, η ανάσταση του Λαζάρου και η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, αναφέρονται στα λειτουργικά κείμενα σαν «προοίμιο του Σταυρού»…Έτσι, για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά τα γεγονότα, θα πρέπει να τα δούμε μέσα στα πλαίσια της Μεγάλης Εβδομάδας.

Το κοινό απολυτίκιο των δύο αυτών ημερών: «την κοινήν ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός…» μας βεβαιώνει, με κατηγορηματικό τρόπο, για την αλήθεια της κοινής ανάστασης. Είναι πολύ σημαντικό ότι μια από τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, η θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, γίνεται ο οδηγός στην πορεία μας μέσα στο σκοτάδι του Σταυρού. Έτσι το φως και η χαρά λάμπουν όχι μόνο στο τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας αλλά και στην αρχή της. Το φως και η χαρά φωτίζουν αυτό το σκοτάδι και αποκαλύπτουν το βαθύ και τελικό νόημα του.

Όλοι όσοι είναι εξοικειωμένοι με την Ορθόδοξη λατρεία γνωρίζουν τον ιδιότυπο, σχεδόν παράδοξο, χαρακτήρα των ακολουθιών του Σαββάτου του Λαζάρου. Είναι, θα λέγαμε, Κυριακή και όχι Σάββατο, δηλαδή έχουμε μέσα στο Σάββατο αναστάσιμη ακολουθία. Ξέρουμε ότι το Σάββατο είναι βασικά αφιερωμένο στους τεθνεώτες και η Θεία Λειτουργία γίνεται στη μνήμη τους. Όμως το Σάββατο του Λαζάρου είναι διαφορετικό. Η χαρά που διαποτίζει τις ακολουθίες αυτής της ημέρας τονίζει ένα κεντρικό θέμα: την επερχόμενη νίκη του Χριστού κατά του Άδη.

Άδης είναι ο βιβλικός όρος που χρησιμοποιείται για να ορίσει το θάνατο με την παγκόσμια δύναμη του, που με τα αδιαπέραστα σκότη και τη φθορά καταπίνει κάθε ζωή και δηλητηριάζει ολόκληρο το σύμπαν. Αλλά τώρα, με την ανάσταση του Λαζάρου, ο «θάνατος αρχίζει να τρέμει». Ακριβώς από δω αρχίζει η αποφασιστική μονομαχία ανάμεσα στη Ζωή και το Θάνατο και μας προσφέρει το κλειδί για μια πλήρη κατανόηση του λειτουργικού μυστηρίου του Πάσχα.

Στην πρώτη Εκκλησία, το Σάββατο του Λαζάρου ονομαζόταν «αναγγελία του Πάσχα». Πραγματικά αυτό το Σάββατο αναγγέλει, προμηνύει, το υπέροχο φως και τη γαλήνη του επομένου Σαββάτου, του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου, που είναι ημέρα του Ζωηφόρου Τάφου.

Το πρώτο μας βήμα ας είναι η προσπάθεια να καταλάβουμε το εξής: ο Λάζαρος, ο φίλος του Ιησού Χριστού, είναι η προσωποποίηση όλου του ανθρωπίνου γένους και φυσικά κάθε ανθρώπου ξεχωριστά . Η Βηθανία, η πατρίδα του Λαζάρου, είναι το σύμβολο όλου του κόσμου, είναι η πατρίδα του καθενός. Ο καθένας από μας δημιουργήθηκε να είναι φίλος του Θεού και κλήθηκε σ’ αυτή τη θεϊκή Φιλία που είναι η γνώση του Θεού, η κοινωνία μαζί Του, η συμμετοχή στη ζωή Του. «Εν αύτω ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων» (Ιω. 1, 4). Και όμως αυτός ο φίλος (ο άνθρωπος), τον οποίο τόσο αγαπάει ο Θεός και τον οποίο μόνο από αγάπη δημιούργησε , δηλαδή τον έφερε στη ζωή, τώρα καταστρέφεται, εκμηδενίζεται από μια δύναμη που δεν τη δημιούργησε ο Θεός: το θάνατο . Ο Θεός συναντάει μέσα στον κόσμο, που Αυτός δημιούργησε, μια δύναμη που καταστρέφει το έργο Του και εκμηδενίζει το σχέδιο Του. Έτσι ο κόσμος δεν είναι πια παρά θρήνος και πόνος, δάκρυα και θάνατος.

Πως είναι δυνατόν αυτό; Πως συνέβηκε κάτι τέτοιο; Αυτά είναι ερωτήματα που διαφαίνονται στη λεπτομερή διήγηση που κάνει ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο του για τον Ιησού Χριστό όταν έφτασε στον τάφο του φίλου Του Λαζάρου. «Που τεθείκατε αυτόν; λέγουσι αυτώ · Κύριε έρχου και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς». (Ιω. 11, 35). Γιατί, αλήθεια, ο Κύριος δακρύζει βλέποντας το νεκρό Λάζαρο αφού γνωρίζει ότι σε λίγα λεπτά ο ίδιος θα του δώσει ζωή; Μερικοί Βυζαντινοί υμνογράφοι βρίσκονται σε αμηχανία σχετικά με το αληθινό νόημα αυτών των δακρύων. Μιλάνε για δάκρυα που χύνει η ανθρώπινη φύση του Χριστού, ενώ η δύναμη της ανάστασης ανήκει στη θεϊκή Του φύση. Η Ορθόδοξη όμως Εκκλησία μας διδάσκει ότι όλες οι πράξεις του Χριστού ήταν «Θεανδρικές», δηλαδή θεϊκές και ανθρώπινες ταυτόχρονα. Οι πράξεις Του είναι πράξεις ενός και του αυτού Θεού-Ανθρώπου, του σαρκωμένου Υιού του θεού. Αυτός, λοιπόν, που δακρύζει δεν είναι μόνο Άνθρωπος αλλά και Θεός, και Αυτός που καλεί το Λάζαρο να βγει από τον τάφο δεν είναι μόνο Θεός αλλά και Άνθρωπος ταυτόχρονα. Επομένως αυτά τα δάκρυα είναι θεία δάκρυα. Ο Ιησούς κλαίει γιατί βλέπει το θρίαμβο του θανάτου και της καταστροφής στον κόσμο το δημιουργημένο από τον Θεό.
«Κύριε, ήδη όζει…», λέει η Μάρθα και μαζί της oι παρεστώτες Ιουδαίοι, προσπαθώντας να εμποδίσουν τον Ιησού να πλησιάσει το νεκρό. Αυτή η φοβερή προειδοποίηση αφορά ολόκληρο τον κόσμο, όλη τη ζωή. Ο Θεός είναι η ζωή και η πηγή της ζωής. Αυτός κάλεσε τον άνθρωπο να ζήσει μέσα στη θεία πραγματικότητα της ζωής και εκείνος τώρα «όζει» (μυρίζει άσχημα). Ο κόσμος δημιουργήθηκε να αντανακλά και να φανερώνει τη δόξα του Θεού και εκείνος «όζει»…

Στον τάφο του Λαζάρου ο Θεός συναντά το Θάνατο, την πραγματικότητα που είναι αντι-ζωή, που είναι διάλυση και απόγνωση. Ο Θεός συναντά τον εχθρό Του, ο οποίος του απέσπασε τον κόσμο Του και έγινε ο ίδιος «άρχων του κόσμου τούτου». Και όλοι εμείς που ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό καθώς πλησιάζει στον τάφο του Λαζάρου, μπαίνουμε μαζί Του στη «δική Του ώρα» («ιδού ήγγικεν η ώρα…») · στην ώρα για την όποια πολύ συχνά είχε μιλήσει και την είχε παρουσιάσει σαν το αποκορύφωμα, το πλήρωμα ολοκλήρου του έργου Του.

Ο Σταυρός, η αναγκαιότητα του και το παγκόσμιο νόημα του αποκαλύπτονται με την πολύ σύντομη φράση του Ευαγγελίου: «και εδάκρυσεν ο Ιησούς…». Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δάκρυσε : αγαπούσε το φίλο Του Λάζαρο και γι’ αυτό είχε τη δύναμη να τον φέρει πίσω στη ζωή. Η δύναμη της Ανάστασης δεν είναι απλά μια θεϊκή «δύναμη αυτή καθ’ εαυτή», αλλά είναι δύναμη αγάπης, ή μάλλον η αγάπη είναι δύναμη.

Ο Θεός είναι Αγάπη και η Αγάπη είναι Ζωή. Η Αγάπη δημιουργεί Ζωή… Η Αγάπη, λοιπόν, είναι εκείνη που κλαίει μπροστά στον τάφο και η Αγάπη είναι εκείνη που επαναφέρει τη ζωή. Αυτό είναι το νόημα των θεϊκών δακρύων του Ιησού. Μέσα απ’ αυτά η αγάπη ενεργοποιείται και πάλι – αναδημιουργεί, απολυτρώνει, αποκαθιστά τη σκοτεινή ζωή του ανθρώπου: «Λάζαρε, δεύρο έξω!..» Προσταγή απολύτρωσης. Κάλεσμα στο φως. Ακριβώς γι’ αυτό το Σάββατο του Λαζάρου είναι το προοίμιο και του Σταυρού, σαν τη μέγιστη θυσία της αγάπης, και της Ανάστασης, σαν τον τελικό θρίαμβο της αγάπης.
π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Εκδ. Ακρίτας 1990.