«Εὐαγγελίσαθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με…,κηρῦξαι ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν».
Πόσον παρήγορα καί ἐλπιδοφόρα εἶναι τά λόγια αὐτά τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ! Διά τούς ἀνθρώπους τούς πονεμένους, πού ζητοῦν λύτρωσιν ἀπό τά βάσανα τῆς ζωῆς, ἔρχεται ὁ Χριστός καί φέρει τό χαρμόσυνον μήνυμα. Κηρύττει ὅτι, ἀφ’ ὅτου ἦλθεν Ἐκείνος, ἀρχίζει ἡ ἐποχή τήν ὁποίαν ὁ προφήτης ὀνομάζει «ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν». Ἡ ἐποχή δηλ. ἡ εὐχάριστος καί εὐπρόσδεκτος, κατά τήν ὁποίαν θά δημιουργηθῇ ἐπί τῆς γῆς ἕνα καθεστώς σωτήριον διά τούς ἀνθρώπους, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
***
Ἀπό τότε πού οἱ ἄνθρωποι ἐδημιούργησαν τάς πρώτας κοινωνικάς ὁμάδας καί ἤρχισαν νά ζοῦν κοινωνικῶς, ἐγνώρισεν ὁ κόσμος διαφόρους μορφάς κοινωνικῆς ζωῆς, καί διάφορα κοινωνικά συστήματα καί πολιτεύματα καί καθεστῶτα. Καί αἱ σχετικαί προτιμήσεις τῶν ἀνθρώπων δέν συμπίπτουν. Ἄλλοι προτιμοῦν τοῦτο τό καθεστώς καί ἄλλοι τό ἄλλο. Ὁ ἕνας εὑρίσκει πλεονεκτήματα εἰς τοῦτο τό σύστημα, ὁ ἄλλος τοῦ εὑρίσκει μειονεκτήματα κ.ο.κ.
Ὑπάρχει, ἐν τούτοις, ἕνα καθεστώς θαυμάσιον καί ἐξαίρετον·ἕνα σύστημα ζωῆς ἄριστον· μία μορφή πολιτεύματος, ἡ ὁποία λύει ὅλα τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, τά ἀτομικά καί τά κοινωνικά. Εἶναι τό πολίτευμα, πού ἦλθε νά κηρύξῃ ὁ Χριστός ἐπί τῆς γῆς, καί ὀνομάζεται:«βασιλεία τοῦ Θεοῦ» ἤ «βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Εἰς αὐτό ὑπάρχει ἡ μόνη λύσις τῶν συγχρόνων κοινωνικῶν προβλημάτων καί ἡ μόνη διέξοδος ἐκ τῶν δεινῶν, ἀπό τά ὁποῖα σήμερα πάσχομεν καί ὑποφέρομεν. Τί εἶναι λοιπόν τό καθεστώς αὐτό, πού ὀνομάζεται «βασιλεία τῶν οὐρανῶν»; καί ποῖα ἀγαθά ὑπόσχεται καί ἐξασφαλίζει εἰς τους ἀνθρώπους ;
***
1.Ἡ «Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»! Πάρα πολλές φορές ὡμίλησε περί αὐτῆς ὁ Κύριος. Εἶναι τό προσφιλές Του θέμα. Εἰς τά πρῶτα του κηρύγματα «ἤρξατο κηρύσσειν καί λέγειν· μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Εἰς τάς παραβολάς Του ἐχρησιμοποίησε διαφόρους εἰκόνας, διά να περιγράψῃ τήν βασιλείαν αὐτήν. Καί ὅταν ἐδίδαξε τήν Κυριακήν προσευχήν, συμπεριέλαβε καί τό «ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου». Ἐν γένει, εἰς τό Εὐαγγέλιον κατ’ ἐπανάληψιν γίνεται λόγος περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί περί τῶν ἀγαθῶν αὐτῆς.
2.Ἔχει ἐπικρατήσει μία ἐσφαλμένη ἰδέα· καί, λέγοντες βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἐννοοῦμεν συνήθως μίαν μετά θάνατον κατάστασιν, τήν αἰώνιον ζωήν, τήν «ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Ἀλλά δέν εἶναι τοῦτο ὀρθόν. Διότι ναί μέν ἡ φράσις «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» σημαίνει ὅτι ἡ πλήρης καί ἀπόλυτος ἐπικράτησις τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει εἰς τόν πέραν τῆς αὐτῆς οὐράνιον κόσμον. Ἐν τούτοις ὅμως ἔχει καί ἐπίγειον ὕπαρξιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος εἶπεν, ἤδη πρό 20 αἰώνων, ὅτι ἦλθε διά νά κηρύξῃ «ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν», ὅτι «ἤγγικεν» καί ὅτι «ἐντός ἡμῶν ἐστιν» ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι κυρίως βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ἔχει πολίτας καί ἐπί τῆς γῆς. Ἤ ἀκριβέστερον, οἱ πολῖται τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἐδῶ εἰς τήν γῆν πραγματοποιοῦν τήν οὐράνιον πολιτογράφησίν των. Ἐδῶ ἀποκτοῦν τούς τίτλους καί τά δικαιώματα τοῦ οὐρανοπολίτου. Ἀπό ἐδῶ ἀρχίζουν νά πολιτεύωνται ὡς ὑπήκοοι τοῦ οὐρανίου Βασιλέως Χριστοῦ, «οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος». Μέ ἄλλας λέξεις· ὅταν λέγωμεν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, εννοοῦμεν τήν πνευματικήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐπί τῶν ψυχῶν καί τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἐννοοῦμεν ὅτι ὁ Θεός βασιλεύει καί κυβερνᾷ τούς ἀνθρώπους διά τοῦ Νόμου Του καί τοῦ θελήματός Του.
3.Ἐπειδή δέ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἱνα πάντες οἱ ἄνθρωποι πιστεύσουν εἰς τόν Υἱόν Του, τόν Σωτῆρα Χριστόν, καί πειθαρχήσουν εἰς ὅ,τι Ἐκείνος ἐδίδαξε καί ἐνομοθέτησεν, εἶναι φανερόν ὅτι ὅσῳ πληθύσονται οἱ πιστοί εἰς τόν Χριστόν καί καθ’ ὅσον τηροῦν καί ἐφαρμόζουν τό Εὐαγγέλιον Του, τόσῳ αὐξάνει καί ἐξαπλώνεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς. Καί ὁ Χριστός, τότε ἄρχει καί βασιλεύει ἐπί τῶν ἀνθρώπων διά τῶν ἐντολῶν Του, μέχρις ὅτου ὅλαι αἱ κοινωνίαι τῶν ἀνθρώπων καί ὅλα τά ἔθνη τῆς γῆς χριστοκρατηθοῦν καί ἱδρυθῇ, οὕτως εἰπεῖν, μία μεγάλη «Χριστοκρατία», τῆς ὁποίας κυβερνήτης καί βασιλεύς θά εἶναι αὐτός ὁ Χριστός, βασιλεύων ἐπί τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων διά τοῦ Εὐαγγελίου Του.
Προς τόν σκοπόν τοῦτον ἀκριβῶς ἱδρύθη ἐπί τῆς γῆς ἡ Ἐκκλησία, διά νά ἐργάζεται τό ἔργον τοῦ «καταρτισμοῦ τῶν ἁγίων» καί τῆς ἐπεκτάσεως τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἰς τήν οἰκουμένην. Χαρακτηριστικῶς μάλιστα καί αὐτή ἡ Ἐκκλήσια ὠνομάσθη ὑπό τοῦ Κυρίου «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. θ΄ 1), ὡς περιλαμβάνουσα ἀφ’ ἑνός τό ἐπίγειον τμῆμα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, (τήν «στρατευομένην» ἐκκλησίαν ) καί τό οὐράνιον ἀφ’ ἑτέρου (τήν «θριαμβεύουσαν» ἐκκλησίαν).
4.Ἐάν, τέλος, θά ἠθέλομεν νά πληροφορηθῶμεν τάς βασικάς ἀρχάς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί νά κατανοήσωμεν, ἑπομένως, τάς ἀρετάς πού πρέπει νά ἔχομεν οἱ ἀνήκοντες εἰς αὐτήν, θά ἦτο ἴσως ἀρκετόν νά προσέξωμεν τούς μνημειώδεις ἐκείνους «μακαρισμούς», διά τῶν ὁποίων προοιμιάζει ὁ Κύριος τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ομιλίαν Του. Θά ἴδωμεν ἐκεῖ νά ὑπογραμίζωνται ἡ ταπείνωσις καί ἡ πραότης, ἡ ἀγάπη καί ἡ εἰρήνη, ἡ ἁγνότης καί ἡ δικαιοσύνη ὡς θεμελιώδεις χριστιανικαί ἀρεταί καί ὡς βασικαί προϋποθέσεις διά νά ἀνήκῃ τις εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ποῖος δέν τό ἀντιλαμβάνεται, ὅτι, ὑπ’ αὐτούς τούς ὅρους, δημιουργεῖται πράγματι παραδεισιακή κατάστασις ; Ἀλλά καί πόσοι ἆρα γε ἐκ τῶν χριστιανῶν συνέχονται ἀπό τό ἰδεῶδες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί ἀολουθοῦν σταθερῶς τάς γραμμάς αὐτάς πού ἐχάραξεν ὁ Κύριος ὡς πορείαν ἁρμόζουσαν εἰς τους πολίτας τῆς βασιλείας Του;
Εἴθε νά εὕρωμεν τᾑν ὁδόν αὐτήν τήν σωτήριον κατά τό ἀρχόμενον σήμερον νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, διά νά ἀποβῇ καί δι’ ἡμᾶς «ἐνιαυτός Κυρίου δεκτός».